Kvelertak - "Nattesferd"

           

        Οι Kvelertak από την πρώτη τους εμφάνιση πίσω το 2010 μέχρι και σήμερα αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν με την αυγή της νέας δεκαετίας. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους αναμφίβολα σημάδεψε τα 10’s με τη φρεσκάδα του και τον πολυσχιδή ήχο του. Τρία χρόνια αργότερα μας έδωσαν περισσότερη-Meir στα Νορβηγικά σημαίνει περισσότερο- από την διασκεδαστική τους ενέργεια που πολλοί στην αμηχανία τους να την κατηγοριοποιήσουν ονόμασαν black n’ roll. Ξεπερνώντας εύκολα το εμπόδιο του λεγόμενου «δύσκολου» δεύτερου άλμπουμ μαλακώνοντας τον ήχο τους χωρίς απώλειες. Άλλα τρία χρόνια χρειάστηκαν για να φτάσουμε στο σημερινό τρίτο τους πόνημα με τίτλο Nattesferd. Και σε περίπτωση που είσαι καινούργιος με τους Νορβηγούς και δεν το είχες καταλάβει, τραγουδάνε στην μητρική τους γλώσσα κάτι που μέχρι σήμερα δεν τους έχει σταθεί και τόσο μεγάλο εμπόδιο, όπως φαίνεται τουλάχιστον. Πριν ασχοληθούμε με το μουσικό κομμάτι παρατηρούμε δύο σημαντικές αλλαγές στα credit αφού ο παραγωγός Kurt Ballou(Converge, High On Fire) που είχε αναλάβει τα προηγούμενα δύο άλμπουμ των Νορβηγών απουσιάζει, αντίστοιχα και ο John Baizley των Baroness δεν είναι ο σχεδιαστής του νέου τους εξωφύλλου.

        Στο καθαρά μουσικό κομμάτι οι Kvelertak επιμένουν να προκαλούν αμηχανία σε κάθε ακροατή που ενδιαφέρεται πιο πολύ να ξέρει τι είδος μουσικής ακούει παρά αν αυτό που ακούει είναι ποιοτικό. Και το τρίτο άλμπουμ ξεκινάει με tremolo guitar riffing και blastbeats δηλαδή σε black metal ρυθμούς αλλά σύντομα οι αναδυόμενες rock μελωδίες από τρείς υπέροχες κιθάρες θα γεμίσουν των ήχο του εναρκτήριου τραγουδιού(“Dendrofil For Yggdrasil”). Το “1985” είναι ο δικός τους arena rock ύμνος και ευτυχώς που στα 90’s το metal άνοιξε τους ορίζοντες του και δεν θα υπάρξει κανένας φωστήρας να μας πει ότι «φλώρεψαν». Οι  Kvelertak ουσιαστικά και στο νέο τους άλμπουμ τζαμάρουν σε όλο το φάσμα του rock n’roll, άλλοτε punk-ίζουν( “Bronsegud”), άλλοτε thrash-ίζουν (“Berserkr”), σε ένα άλμπουμ που έχει την ανεμελιά των 80’s και το μουσικό μπαστάρδεμα των 00’s. Θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ακόμα συνθέσεις οι οποίες και κλείνουν το δίσκο. Αρχικά το επικό 9λεπτό “Heksebrann” με το τυπικό πλέον χτίσιμο-momentum μέχρι και τη στιγμή που θα μπει όλο το συγκρότημα μαζί. Ένα επικό hard rock τραγούδι με το μπάσο να έχει σημαίνοντα ρόλο σε αυτό. Για το τέλος οι ταχύτητες θα πέσουν με το “Nekrodamus” ή εναλλακτικά ο τίτλος “1970”(;) προτείνω εγώ. Ξεκάθαρη early Sabbath επιρροή με πρωτόλειο metal riff.

       Συνοψίζοντας σίγουρα είναι η πιο rock δουλειά των Νορβηγών μέχρι σήμερα, παρ’ όλα αυτά το “Nattesferd” είναι ένα 100% Kvelertak άλμπουμ. Δεν μπορώ να το βάλω δίπλα στο ντεμπούτο τους γιατί θα το καταδικάσω, αφού το χαστούκι που φάγαμε πριν 6 χρόνια ακόμα το νιώθουμε, αλλά και οι ίδιοι έξυπνα αποστασιοποιούνται σιγά σιγά απαλλαγμένοι σε μεγάλο βαθμό από τα black στοιχεία του ήχου τους, μαλακώνοντας τον με κλασικό hard rock. Από τα πιο ευχάριστα άλμπουμ για φέτος, χωρίς κόμπλεξ να χαρακτηριστεί διασκεδαστικό.

Φροίξος Βικάτος